Al weer lange tijd niets van me laten horen. Heb ik stil gezeten? Nee zeker niet. Maar even niet de puf, energie om dingen op te schrijven.
Het begint 'normaal' te worden het werken aan mezelf is veel minder 'moeten' ik doe het steeds meer met plezier. Ik voel me goed bij wat ik doe aan mezelf.
Echter vandaag een volgende flinke knoop doorgehakt. Ik vind dat ik nu toe ben aan het finale stuk. Mijn gewicht. Ik ben blij met wat ik nu in de spiegel zie. Ik waardeer mezelf, ben blij met mijn positieve kanten die ik nu goed weet te accentueren. Echter kan ik er niet omheen dat mijn gewicht van 90+ kg gewoon niet gezond is.
Dus afvallen! En goed ook!
Ik ben nu een jaar stabiel, ik kom niet aan, val niet af. Ik snoep maar weet te balanceren. Ik weet dat als ik het ene neem, ik het andere moet laten staan. Maar die laatste stap om alleen maar gezond te eten lukt me net niet.
Vandaar dat ik heb besloten aankomende vrijdag met een rigoureus proces te beginnen. Het is meer een proces dan een dieet denk ik :)
Ik heb gekozen om te gaan crashen. Ondanks dat ik de risico's van terug val ken na het dieet. Maar ik weet dat dit momenteel voor mij even de enige optie is. En ik ga voor het Cambridge dieet. Aangezet door collega en kennissen die dit doen, mijn eigen ervaringen met koolhydraat arme/vrije dieten en de aanmoediging door de juiste mensen hebben mij doen besluiten dit te doen.
Ik moet eerst in ketose raken, dat zijn ook de eerste verschijnselen van het afkicken van de koolhydraten. Het zal niet makkelijk zijn. Maar ik weet dat ik het nu doe om de juiste redenen. Niet om me mooier sexier te voelen. Maar 100% voor mezelf, voor mijn gezondheid en om de laatste puntjes op die i te zetten.
to be continued...
dinsdag 26 oktober 2010
maandag 30 augustus 2010
Make Over Dag!
Ik heb een aantal weken geleden eens meegedaan aan een make over dag Wel leuk om te doen, maar het is meer het 'dagje weg' wat leuk was dan dat ik er nu veel van geleerd heb. Vandaag kreeg ik de foto's binnen. Ik had er al bijna niet meer op gerekend
Met mijn haar konden ze weinig, ik had ze al gewaarschuwd, maar ze hadden maar 15 minuten de tijd Make up zat redelijk, echter hadden ze wel van mijn wenkbrauwen af moeten blijven :-) (Die had ik zelf ook even bij moeten werken....
De kleding is niet iets wat ik zelf uitgekozen zou hebben, maar ondanks de enorme schoudervullingen staat het jasje toch best leuk!
En ik vind de foto best geslaagd!
Met mijn haar konden ze weinig, ik had ze al gewaarschuwd, maar ze hadden maar 15 minuten de tijd Make up zat redelijk, echter hadden ze wel van mijn wenkbrauwen af moeten blijven :-) (Die had ik zelf ook even bij moeten werken....
De kleding is niet iets wat ik zelf uitgekozen zou hebben, maar ondanks de enorme schoudervullingen staat het jasje toch best leuk!
En ik vind de foto best geslaagd!
woensdag 21 april 2010
Ook zij zijn heel normaal!
geschreven door Belinda:
Iedereen kent ze wel, fotomodellen, Actrices. Van die vrouwen waar iedereen graag naar kijkt. Waar mensen over praten en over schrijven. Ze zijn zo mooi... Ze hebben volgens iedereen behalve hun acteer talent iets bijzonders in hun uiterlijk. Mensen draaien hun hoofden om op straat om hen na te kijken..
En wat zijn we soms jaloers, dat zij iets hebben wat wij niet hebben. Waarom hebben zij zoveel meer meegekregen dan wij? Nou.. om eerlijk te zijn, behalve hun acteertalent, hebben zij dat vaak niet! Ze zijn net als jij en ik. Kom je hen tegen in de supermarkt op de hoek of in een winkelstraat en ze hebben geen tijd aan zichzelf besteed die ochtend.. Dan draait niemand zijn hoofd om hoor!
Wat hebben zij dan wel gedaan? Nou aandacht aan zichzelf besteed, ze hebben tijd aan zichzelf besteed. Omdat ze weten wat dat voor hen doet, ze verdienen er tenslotte ook nog eens hun geld mee :-) Ze stalen uit dat ze mooi zijn, ze stralen zelfvertrouwen uit.. ze stralen alles uit wat wij ook uit willen uitstralen!
Voor mijn blog kreeg ik inspiratie uit een emailtje wat ik vorige week van een vriendin ontving. Mijn eerste reactie naar haar was "Wat voel ik me nu goed!" Want het is wel zo! Ik zie nu in dat hetgene wat zij gedaan hebben wij ook kunnen doen. In dit mailtje stonden foto's van modellen en actrices zonder make-up
Hier onder normale foto's van actrices en modellen.. laat hen een inspiratie zijn over wat jij voor jezelf kunt doen!
Anna Kournikova
Iedereen kent ze wel, fotomodellen, Actrices. Van die vrouwen waar iedereen graag naar kijkt. Waar mensen over praten en over schrijven. Ze zijn zo mooi... Ze hebben volgens iedereen behalve hun acteer talent iets bijzonders in hun uiterlijk. Mensen draaien hun hoofden om op straat om hen na te kijken..
En wat zijn we soms jaloers, dat zij iets hebben wat wij niet hebben. Waarom hebben zij zoveel meer meegekregen dan wij? Nou.. om eerlijk te zijn, behalve hun acteertalent, hebben zij dat vaak niet! Ze zijn net als jij en ik. Kom je hen tegen in de supermarkt op de hoek of in een winkelstraat en ze hebben geen tijd aan zichzelf besteed die ochtend.. Dan draait niemand zijn hoofd om hoor!
Wat hebben zij dan wel gedaan? Nou aandacht aan zichzelf besteed, ze hebben tijd aan zichzelf besteed. Omdat ze weten wat dat voor hen doet, ze verdienen er tenslotte ook nog eens hun geld mee :-) Ze stalen uit dat ze mooi zijn, ze stralen zelfvertrouwen uit.. ze stralen alles uit wat wij ook uit willen uitstralen!
Voor mijn blog kreeg ik inspiratie uit een emailtje wat ik vorige week van een vriendin ontving. Mijn eerste reactie naar haar was "Wat voel ik me nu goed!" Want het is wel zo! Ik zie nu in dat hetgene wat zij gedaan hebben wij ook kunnen doen. In dit mailtje stonden foto's van modellen en actrices zonder make-up
Hier onder normale foto's van actrices en modellen.. laat hen een inspiratie zijn over wat jij voor jezelf kunt doen!
Anna Kournikova
Avril Lavigne
Heidi Klum
Penelope Cruz
Rachel Hunter
Renee Zellweger
Rosanna Arquette
vrijdag 2 april 2010
Bewustwording
geschreven door Belinda
De afgelopen weken, sinds het schrijven van mijn eerste blog ben ik me erg bewust geworden. Alleereerst van mezelf, van wie ik ben, wiat ik wil zijn, en wat ik wil uitstralen, maar ook meer van het effect dat ik heb door mijn verandering op anderen, echter ben ik ook meer bewust geworden van anderen, van situaties, gebeurtenissen en belevenissen.
Ik ben er achter gekomen dat ik niet alleen figuurlijk met mijn gezicht naar de grond heb gelopen maar ook letterlijk. Rechtop lopen, rug recht, borsten vooruit doet meer met je dan alleen een goede houding geven, die zelfvertrouwen uitstraalt.
Het verruimd werkelijk je blik. Ik kan me beter concentreren op gesprekken, en de gesprekken blijven ook beter hangen. Dingen die ik doe, worden leuker, gezelliger. Ik geniet meer. Maar wat mij het meeste opvalt is dat mensen me beter opvallen. Ik kijk beter naar anderen, niet om ze te beoordelen. Maar om ze in me op te nemen. Om hun non-verbale communicatie op te vangen, om in hun ogen te kijken, om te zien in wat voor stemming ze zijn. Het valt me nu op hoe vaak mensen lachen, hoe vaak mensen oog contact hebben. En hoe zet met non-verbale communicatie vaak meer zeggen, duidelijker zijn en hun verhaal grap of vraag kracht bij weten te zetten. En wat mij het meeste is opgevallen is dat mensen in hun gezicht echt uit kunnen stralen dat ze een gesprek met mij echt leuk vinden. Ik kan nu genieten van iemand die glimlacht om een verhaal van mij, of hoe ze zelf lachen bij het vertellen van een grap, het beschrijven van een situatie of het ophalen van een herinnering. Af en toe lijkt het zelfs of mensen zich ook meer bewust zijn van mij. Niet dat ik hiervoor genegeerd werd, of nergens bij betrokken werd. Maar de gesprekken zijn nu intenser, gezelliger, leuker en grappiger.
Nu is het niet zo dat ik een 'niet toegankelijk' persoon was, dat nooit iemand met me wilde praten, echter merk ik nu dat ik in vele gesprekken bezig was met wat ik dacht dat ik wist wat de ander dacht over mij, ik was onzeker, voelde me niet altijd 'veilig'. Ik had altijd toch een 'muur' van gereserveerdheid om me heen. Ik was toch altijd wel bang om veroordeeld te worden.
Nu voel ik me zeker, en heb een meer zelfverzekerde houding, dit geeft me de mogelijkheid meer op de persoon tegen over me te focussen. Het kan zijn dat dat iets is wat alleen in mijn beleving plaats vind, of dat ook anderen dit opmerken. Er zijn wel wat mensen die verandering hebben opgemerkt, niet alleen mijn uiterlijk. Maar dat maakt voor mij niet eens zoveel uit. Het belangrijkste is wel dat ik me anders, en vooral beter voel. Dat ik met een opgeheven hoofd loop, en dan niet arrogant natuurlijk :-) . En nu is het lente! Het zonnetje straalt net iets harder dan vorig jaar, de kleuren zijn net wat mooier dan dat ze eerst overkwamem, het voelt goed!
Zo goed dat ik van de week in de winkel voor het eerst eens naar iets echt gekleurd voor in mijn garderobe heb kunnen kijken. Ik liep Steps binnen, een winkel waar ik echt al in jaren niet geweest was. In mijn automatisme liep ik toch weer richting zwart, wit en grijs.. maar realiseerde me al vlot dat ik daarvan weg moest. Ik wil kleur. Vond een jurk die me wel aanstond en besloot hem te gaan passen. Zowaar paste ik hem. Wat me al goed deed want de laatste keer dat ik in een winkel als Steps iets kon passen lag al weer enige tijd achter me. Toen ik de paskamer uitkwam om mezelf eens goed in de spiegel te bekijken sloeg de twijfel toch weer toe. Kan ik zoiets wel hebben, is niet “Te” pff.. Zo lastig! De verkoopster was wel enthousiast, maar onzeker tiepje dat ik ben twijfel ik altijd of ze wel eerlijk zijn. Ze bood aan een soortgelijke jurk te pakken, maar dan model 'overslag' ik had die wel zien hangen maar die was nog kleuriger.. Hmm. Ok.. Ik besloot maatregelen te nemen en hulptroepen in te schakelen. Arnoud gebeld om te vragen of hij even tijd had. Gelukkig... hij had een paar minuten. Dus snel nog een foto gemaakt van eerste outfit, ondertussen had de verkoopster de andere jurk te pakken, die aangetrokken en ook een foto gemaakt. Beide foto's via email (handig joh zo'n Iphone :-) ) door gezonden. Ze zeggen altijd dat je nooit aan een man moet vragen of iets staat, of de kleur goed is.. wat bof ik toch met iemand als Arnoud in mijn vriendenkring die daar wel wat meer mee kan dan de 'gemiddelde' man :-) na een minuut ging m'n telefoon en het antwoord was duidelijk.. outfit nr 2! Ok, ik was overstag en heb ook het lime groene topje gekocht wat ik erbij gekregen had van de verkoopster. En zo hing ik 15 minuten later de jurk in mijn kast. Om even een indicatie te geven wat dit voor effect had op mijn kledingkast heb ik een foto bijgevoegd.. Jurkje voelt zich wel een beetje alleentjes zo tussen al die grijze, grauwe, zwarte en ook nog witte kleding. :-) Het is de orginele foto die ik in de winkel heb genomen.. leuk detail :)
Arnoud.. bedankt ;-)
Er zal in de komende tijd nog wel wat meer kleur bij komen
Ik heb hem nu 2 dagen naar mijn werk aangehad en leuke reacties gekregen. Ik voelde me wel wat onwennig de eerste uren. Moest ook erg wennen als ik mijn eigen spiegelbeeld zag.. maar ik kan met recht nu zeggen.. HET IS LENTE :-) (nu het weer nog :-) )
zaterdag 27 maart 2010
root cause - CD "All Seasons"
Voor wat, hoort wat :)
Aangezien Arnoud ook tijd in deze blog steekt vond ik het leuk de CD van zijn band hier ook te plaatsen
Aangezien Arnoud ook tijd in deze blog steekt vond ik het leuk de CD van zijn band hier ook te plaatsen
woensdag 10 maart 2010
Jezelf leren kennen, om verder te kunnen.
geschreven door Belinda:
Om verder te kunnen, om verder te ontwikkelen. Om te leren hoe je jezelf moet waarderen, en accepteren. Daarvoor zul je in sommige gevallen ook achterom kijken. Maar het achterom kijken moet wel zijn om dingen af te kunnen sluiten. Het kan zijn dat je door 'oud zeer' juist in deze situatie terecht gekomen bent, dat het op een of andere wijze invloed heeft op hoe jij tegen jezelf aankijkt.
Er kunnen diverse redenen zijn waarom jij jezelf niet ziet zoals anderen je zien. Waarom je zo'n negatief beeld van jezelf hebt. Het kan zijn dat je vroeger op school gepest bent, mishandeling, verwaarlozing, buitengesloten of afgestoten. Allemaal redenen die jou het gevoel kunnen geven dat je niet waardevol bent. En je hebt jezelf doen geloven dat als je voor 1 of 2 personen niet waardevol bent, je dat voor niemand kunt zijn. Het zorgt dat je je gaat verstoppen, dat je je niet in het middelpunt der belangstelling wilt plaatsen. Je gaat situaties uit de weg die jou het gevoel geven dat je weer pijn gedaan kunt worden.
En of dit nu een slechte relatie geweest is waarin je hebt gezeten (of nog zat), het gezin waarin je bent opgegroeid, je klasgenoten of je collega's, of mensen van wie jij dacht dat het vrienden waren. Een voor een situaties waarin jij je kwetsbaar voelde, en die je zeer gekwetst hebben.
Zo ook bij mij. Ik heb hierover een blog geschreven. Echter ben ik tot de conclusie gekomen dat ik deze niet zal publiceren. Om mezelf te beschermen, om mensen die mij dierbaar zijn te beschermen. Ik ben in mijn blogs altijd heel eerlijk en open geweest, echter was dat puur en alleen over mezelf. Zonder anderen daarin mee te nemen, of te beschrijven.
Het heeft mij geholpen om mijn ervaringen op te schrijven, tijdens het schrijven kwam ik tot nieuwe, goede conclusies. Nu is het niet zo dat ik terug kan gaan, en het op kan lossen. Ik kan de mensen om wie dit gaat er niet meer op aanspreken. Maar al kon je dat wel, het heeft niet zoveel zin. Het gaat er om dat jij leert omgaan met het feit dat het verleden tijd is. Dat die mensen wellicht jou het gevoel hebben gegeven dat je niet waardevol was, maar dat je nu vooruit moet. Dat je nu vrienden hebt die je wel waardevol vinden (daarom zijn het je vrienden!) Dat je een gezin hebt, een partner die jou heel waardevol vind. Dat je kinderen hebt die onvoorwaardelijk van je houden, zeker als jij hen laat zien hoe waardevol ze voor je zijn.. maar meer nog hoe jij hen laat zien hoe waardevol jij jezelf vind! Je kunt je leven niet alleen leven voor anderen, je mag jezelf niet wegcijferen voor anderen. Je moet jezelf goed verzorgen, liefhebben en waarderen, om anderen meer lief te hebben. Het zal hen ook de kans geven jou meer te waarderen en respecteren. En je lief te hebben!
donderdag 4 maart 2010
3 B's
geschreven door Arnoud:
De 3 b’s staan voor buik, borsten en billen, 3 elementen waar we veel mee bezig zijn. Laat ik beginnen om korte metten te maken met een aantal zaken. Als je teveel vet op je buik hebt (naar jouw mening..) en je bent dagelijks bezig met buikspieroefeningen om daar verandering in te brengen, dan moet ik je teleurstellen. Plaatselijk vet verbranden bestaat niet. Op het moment dat we bewegen verbranden we wel vet, maar we kunnen ons niet concentreren op een lichaamsdeel, we verbranden het gewoon overall
Het voordeel is wel dat je buikspieren sterker worden wat helpt om je rug te ontlasten en bijdraagt aan een betere houding. Om vet te verbranden zal je dus moeten gaan lopen, fietsen, cross trainen etc. en op je voeding moeten letten. Ik ben op dat gebied geen expert, maar sportscholen hebben hier vaak programma’s voor, dus stap eens een keer naar binnen als je daar iets aan wilt doen.
Mythe nummer 2 ligt in het verlengde van nummer 1. Oefeningen die gericht zijn op de bilspieren helpen je niet om vet op je billen te verbranden, je maakt alleen de spieren daaronder sterker. Voordeel hiervan is wel dat de vorm van je billen mooier wordt.
Myhte nummer 3 is dat je borsten steviger worden als je borstspier oefeningen doet. Ook dat is niet waar. Borsten bestaan uit vet, bindweefsel en klieren en die kun je niet trainen. De borstspieren liggen daar onder, maar door die te trainen verander je weinig tot niets aan de borsten zelf..
Maar waarom houden we ons zo bezig met de 3 b’s ? De perfecte man of vrouw bestaat niet bestaat niet, want wat voor de een perfect is kan dat voor een ander juist niet zijn, en dat werkt voor beide sexen ! Niet elke man valt op grote borsten, niet elke vrouw valt op bodybuilders.
Toch hebben we een bepaald ideaal beeld in ons hoofd, niet zelden ingeprent door wat we zien in de media. De modellen in de dames bladen zijn doorgaans slank, hebben minimaal een C-cup, maatje 36 en een plat buikje. De mannen in de mannenbladen zijn doorgaans breed geschouderd, hebben flinke biceps, wasbordje en een flinke borst partij. En we laten ons daardoor beinvloeden. Maar kijk nu eens in je eigen omgeving en tel het aantal mensen die voldoen aan dit “ideaal” beeld. Het zullen er niet veel zijn. Het feit dat een fotomodel grof geld verdiend is niet zonder reden, hun soort ligt niet voor het oprapen, ze zijn uniek in hun (ons ) soort.
Grappig is dat we het ideaal beeld vooral op ons zelf reflecteren, maar zelden op onze partners, want we weten zelf heel goed wat we aantrekkelijk vinden, maar denken dat we weten wat de ander aantrekkelijk vindt.
Waar we uiteindelijk voor vallen is uitstraling, een leuke lach, hoe iemand zich presenteert. Iemand kan nog zo mooi zijn op een foto, als die persoon verder niets te melden heeft ben je er al snel op uitgekeken. Maar als je een negatief zelfbeeld hebt dan komt dat je uitstraling niet ten goede. Als je er alles aan doet om niet in the picture te staan, je ongelukkig voelt omdat je niet blij bent met je zelf dan straal je dat uit. Die knop omzetten lijkt moeilijk, maar iedereen kan het ! En zoals een actrice een keer zei tijdens een interview “iedereen kan spelen dat hij of zij mooi is “ Want mooi ben je vooral van binnen en het is aan jou omdat aan de buitenkant te laten zien. Slof je met afhangende schouders door de supermarkt met je hoofd omlaag en weet je na het afrekenen niet eens hoe die jongen of dat meisje achter de kassa er uit zag? Geloof me, hij /zij zal zich jou de volgende keer ook niet herineren. Loop je vol zelfvertouwen de winkel in, geef je een knikje en een glimlach ter begroeting aan het personeel dan laat je weten dat je er bent, letterlijk en figuurlijk! Kijk bij het afrekenen de jongen of het meisje achter de kassa aan en neem afscheid met een glimlach, en je krijgt die glimlach terug. En moraal van dit verhaal, denk je nou echt dat iemand dan nadenkt over dat kilootje teveel wat je meedraagt ? Nee hoor, het is je glimlach die blijft hangen.
De 3 b’s staan voor buik, borsten en billen, 3 elementen waar we veel mee bezig zijn. Laat ik beginnen om korte metten te maken met een aantal zaken. Als je teveel vet op je buik hebt (naar jouw mening..) en je bent dagelijks bezig met buikspieroefeningen om daar verandering in te brengen, dan moet ik je teleurstellen. Plaatselijk vet verbranden bestaat niet. Op het moment dat we bewegen verbranden we wel vet, maar we kunnen ons niet concentreren op een lichaamsdeel, we verbranden het gewoon overall
Het voordeel is wel dat je buikspieren sterker worden wat helpt om je rug te ontlasten en bijdraagt aan een betere houding. Om vet te verbranden zal je dus moeten gaan lopen, fietsen, cross trainen etc. en op je voeding moeten letten. Ik ben op dat gebied geen expert, maar sportscholen hebben hier vaak programma’s voor, dus stap eens een keer naar binnen als je daar iets aan wilt doen.
Mythe nummer 2 ligt in het verlengde van nummer 1. Oefeningen die gericht zijn op de bilspieren helpen je niet om vet op je billen te verbranden, je maakt alleen de spieren daaronder sterker. Voordeel hiervan is wel dat de vorm van je billen mooier wordt.
Myhte nummer 3 is dat je borsten steviger worden als je borstspier oefeningen doet. Ook dat is niet waar. Borsten bestaan uit vet, bindweefsel en klieren en die kun je niet trainen. De borstspieren liggen daar onder, maar door die te trainen verander je weinig tot niets aan de borsten zelf..
Maar waarom houden we ons zo bezig met de 3 b’s ? De perfecte man of vrouw bestaat niet bestaat niet, want wat voor de een perfect is kan dat voor een ander juist niet zijn, en dat werkt voor beide sexen ! Niet elke man valt op grote borsten, niet elke vrouw valt op bodybuilders.
Toch hebben we een bepaald ideaal beeld in ons hoofd, niet zelden ingeprent door wat we zien in de media. De modellen in de dames bladen zijn doorgaans slank, hebben minimaal een C-cup, maatje 36 en een plat buikje. De mannen in de mannenbladen zijn doorgaans breed geschouderd, hebben flinke biceps, wasbordje en een flinke borst partij. En we laten ons daardoor beinvloeden. Maar kijk nu eens in je eigen omgeving en tel het aantal mensen die voldoen aan dit “ideaal” beeld. Het zullen er niet veel zijn. Het feit dat een fotomodel grof geld verdiend is niet zonder reden, hun soort ligt niet voor het oprapen, ze zijn uniek in hun (ons ) soort.
Grappig is dat we het ideaal beeld vooral op ons zelf reflecteren, maar zelden op onze partners, want we weten zelf heel goed wat we aantrekkelijk vinden, maar denken dat we weten wat de ander aantrekkelijk vindt.
Waar we uiteindelijk voor vallen is uitstraling, een leuke lach, hoe iemand zich presenteert. Iemand kan nog zo mooi zijn op een foto, als die persoon verder niets te melden heeft ben je er al snel op uitgekeken. Maar als je een negatief zelfbeeld hebt dan komt dat je uitstraling niet ten goede. Als je er alles aan doet om niet in the picture te staan, je ongelukkig voelt omdat je niet blij bent met je zelf dan straal je dat uit. Die knop omzetten lijkt moeilijk, maar iedereen kan het ! En zoals een actrice een keer zei tijdens een interview “iedereen kan spelen dat hij of zij mooi is “ Want mooi ben je vooral van binnen en het is aan jou omdat aan de buitenkant te laten zien. Slof je met afhangende schouders door de supermarkt met je hoofd omlaag en weet je na het afrekenen niet eens hoe die jongen of dat meisje achter de kassa er uit zag? Geloof me, hij /zij zal zich jou de volgende keer ook niet herineren. Loop je vol zelfvertouwen de winkel in, geef je een knikje en een glimlach ter begroeting aan het personeel dan laat je weten dat je er bent, letterlijk en figuurlijk! Kijk bij het afrekenen de jongen of het meisje achter de kassa aan en neem afscheid met een glimlach, en je krijgt die glimlach terug. En moraal van dit verhaal, denk je nou echt dat iemand dan nadenkt over dat kilootje teveel wat je meedraagt ? Nee hoor, het is je glimlach die blijft hangen.
zaterdag 27 februari 2010
AANRADER: Gok Wan: Ieder lichaam is mooi
geschreven door Belinda
"How To Look Good Naked" Zaterdag avond bij RTL 8 19.00-20.00
Toeval wil dat ik het dus nog niet eerder gezien had :S. Vanavond voor het eerst en wat een uur vol herkenning. Er zijn meer van dit soort programma's echter velen halen er toch plastische chirurgie bij. Of laten mensen veel afvallen. In de afgelopen jaren heb ik vele van dit soort programma's bekeken en dacht daarbij altijd “Ja.. maar ik...” Ik wist altijd wel een reden te verzinnen waarom ik mezelf anders zag, of waarom ik mee moest doen aan zo'n programma. Echter heb ik het (ok.. wel met een beetje hulp) nu zelf ontdekt. En wat ga je dan anders tegen die programma's aankijken. Hoe ik mezelf herken in de verandering die die vrouwen ondergaan. Ik voel met ze mee op het moment dat ze aan het begin van het programma zichzelf zo verafschuwen. En dan de woorden en oefeningen die Gok Wan met ze gaat doen.. je ziet de vrouwen veranderen. En je ziet zo duidelijk in wat hij bedoeld.. en wat voelt het dan heerlijk om zelf die verandering al meegemaakt te hebben. Of beter te zeggen. Om er zelf midden in te zitten!
Hieronder het verhaal van Gok Wan. Wie hij is, waar hij vandaan komt en hoe dit tot stand is gekomen..
Ik vind het overigens jammer dat zijn lingerie lijn nog niet in NL verkrijgbaar is.. wellicht toch maar via de UK gaan bestellen :-), Hij denkt na vanuit de gedachte van de vrouw, en hoe wij ons voelen. Hij laat met zijn lingerie de juiste punten accentueren.
En.... Let eens op zijn vergelijking met auto's :-)
Gok Wan:
Homo, halfbloed en te dik: als kind had presentator Gok Wan alles om het mikpunt van pesterijen te worden. Nu zijn programma How to look good naked in Engeland booming is en ook in andere landen oprukt, helpt hij anderen hun lichaam te accepteren. ,,Je lijf is geen fucked up auto, je moet het onderhouden.”
In het programma laat Wan de kandidaten zich zekerder voelen over hun eigen lijf. En dat dat nodig is, blijkt wel uit het feit dat bij alle facetten in het programma de Engelse deelneemsters zich standaard te dik vinden.
Onzin, vindt Wan. Want het gaat er niet om wat de weegschaal aan geeft, maar hoe je je er bij voelt. ,,Met het programma wil ik de kandidaten hun onzekerheden en kwetsbaarheid laten tonen, met of zonder kleren. Ieder lichaam is uniek en prachtig. Het is oké om onzekerheden te hebben, maar focus je daar niet op, kijk vooral naar je positieve punten. En die heeft iedereen.”
Gok Wan kan het weten, want als kind woog hij maar liefst 133 kilo. En hoewel dat nu een onbespreekbaar onderwerp is – zijn manager geeft dwingend aan dat vragen over vroeger niet gewenst zijn en foto’s van die tijd niet gebruikt mogen worden – is het wel iets dat hem heeft geholpen ver te komen. Als kind van een Chinese vader en Engelse moeder, te dik en ook nog eens homo, werd hij al snel het mikpunt van spot en pesterijen. Toen hij op 21-jarige leeftijd op dieet ging, verloor hij in zeven maanden tijd de helft van zijn totale gewicht. Inmiddels is hij een veelgevraagd fashionstylist en zelfs een celeb in Engeland, te oordelen aan de enthousiaste reacties van toevallige passanten als hij bij het hotel in Londen aankomt voor het interview.
Toch spoort Wan in het programma de kandidaten bewust niet aan tot afvallen. ,,Het is prima als ze dat zelf willen, omdat ze zich daar beter bij voelen. Helemaal als ze een ongezond gewicht hebben, maar ik vraag het hen niet. Ik probeer hen met het gewicht dat ze hebben zo positief mogelijk naar zichzelf te laten kijken.” Hij omschrijft het programma als een soort therapie. Niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor de kijkers en niet in de laatste plaats voor hemzelf. ,,Die mensen helpen zichzelf te accepteren, heeft mijzelf ook geholpen. Iedereen haat zijn of haar lijf wel eens. Het gaat erom dat je daar niet in blijft hangen en er vervolgens wat mee doet.”
Niet alleen helpt Wan zijn Engelse medemens bij het accepteren van het eigen lichaam, hij heeft ook zijn eigen stichting: Kidscape. Die leert kinderen die doelwit zijn van pesterijen om er mee om te gaan en er voor te zorgen dat zij niet meer het mikpunt van spot zijn. Daarnaast is hij het gezicht van Specsavers, omdat hij, zoals hij dat zelf zegt, een ,,absolute freak” is wat brillen betreft. ,,Zonder bril voel ik me naakt, het is een belangrijk accessoire: het kan je uiterlijk maken en breken.” Tijdens de verkiezing van de ‘Specsavers brildrager van het jaar’ vorige week in Londen, waarbij de Nederlandse deelneemster Cheyenne Boom vierde werd, liet hij een indrukwekkend filmpje zien: een moeder vertelde hoe haar 13-jarig zoontje uiteindelijk door het pesten geen andere uitweg zag dan zelfmoord.
Met Gok Wan kwam het uiteindelijk goed: de afgelopen jaren werkte hij met onder anderen Bryan Ferry, All Saints, Vanessa Mae en Wet Wet Wet en als stylist voor onder meer Glamour, Cosmopolitan en Marie Claire. Maar How to look good naked is toch wel de kroon op zijn harde werken. ,,Het maakt onderdeel uit van wie ik ben. Ik kan er zoveel persoonlijkheid in leggen. Ik heb ook nog zo m’n slechte dagen, maar jezelf verslonzen is geen optie. Als je jezelf ziet als een fucked up auto die niet meer rijdt, pleeg je er ook geen onderhoud meer aan. Je moet jezelf als een nieuw exemplaar zien. Een nieuwe auto zet je regelmatig in de was. Die verzorg je, zodat hij mooi blijft.”
"How To Look Good Naked" Zaterdag avond bij RTL 8 19.00-20.00
Toeval wil dat ik het dus nog niet eerder gezien had :S. Vanavond voor het eerst en wat een uur vol herkenning. Er zijn meer van dit soort programma's echter velen halen er toch plastische chirurgie bij. Of laten mensen veel afvallen. In de afgelopen jaren heb ik vele van dit soort programma's bekeken en dacht daarbij altijd “Ja.. maar ik...” Ik wist altijd wel een reden te verzinnen waarom ik mezelf anders zag, of waarom ik mee moest doen aan zo'n programma. Echter heb ik het (ok.. wel met een beetje hulp) nu zelf ontdekt. En wat ga je dan anders tegen die programma's aankijken. Hoe ik mezelf herken in de verandering die die vrouwen ondergaan. Ik voel met ze mee op het moment dat ze aan het begin van het programma zichzelf zo verafschuwen. En dan de woorden en oefeningen die Gok Wan met ze gaat doen.. je ziet de vrouwen veranderen. En je ziet zo duidelijk in wat hij bedoeld.. en wat voelt het dan heerlijk om zelf die verandering al meegemaakt te hebben. Of beter te zeggen. Om er zelf midden in te zitten!
Hieronder het verhaal van Gok Wan. Wie hij is, waar hij vandaan komt en hoe dit tot stand is gekomen..
Ik vind het overigens jammer dat zijn lingerie lijn nog niet in NL verkrijgbaar is.. wellicht toch maar via de UK gaan bestellen :-), Hij denkt na vanuit de gedachte van de vrouw, en hoe wij ons voelen. Hij laat met zijn lingerie de juiste punten accentueren.
En.... Let eens op zijn vergelijking met auto's :-)
Gok Wan:
Homo, halfbloed en te dik: als kind had presentator Gok Wan alles om het mikpunt van pesterijen te worden. Nu zijn programma How to look good naked in Engeland booming is en ook in andere landen oprukt, helpt hij anderen hun lichaam te accepteren. ,,Je lijf is geen fucked up auto, je moet het onderhouden.”
In het programma laat Wan de kandidaten zich zekerder voelen over hun eigen lijf. En dat dat nodig is, blijkt wel uit het feit dat bij alle facetten in het programma de Engelse deelneemsters zich standaard te dik vinden.
Onzin, vindt Wan. Want het gaat er niet om wat de weegschaal aan geeft, maar hoe je je er bij voelt. ,,Met het programma wil ik de kandidaten hun onzekerheden en kwetsbaarheid laten tonen, met of zonder kleren. Ieder lichaam is uniek en prachtig. Het is oké om onzekerheden te hebben, maar focus je daar niet op, kijk vooral naar je positieve punten. En die heeft iedereen.”
Gok Wan kan het weten, want als kind woog hij maar liefst 133 kilo. En hoewel dat nu een onbespreekbaar onderwerp is – zijn manager geeft dwingend aan dat vragen over vroeger niet gewenst zijn en foto’s van die tijd niet gebruikt mogen worden – is het wel iets dat hem heeft geholpen ver te komen. Als kind van een Chinese vader en Engelse moeder, te dik en ook nog eens homo, werd hij al snel het mikpunt van spot en pesterijen. Toen hij op 21-jarige leeftijd op dieet ging, verloor hij in zeven maanden tijd de helft van zijn totale gewicht. Inmiddels is hij een veelgevraagd fashionstylist en zelfs een celeb in Engeland, te oordelen aan de enthousiaste reacties van toevallige passanten als hij bij het hotel in Londen aankomt voor het interview.
Toch spoort Wan in het programma de kandidaten bewust niet aan tot afvallen. ,,Het is prima als ze dat zelf willen, omdat ze zich daar beter bij voelen. Helemaal als ze een ongezond gewicht hebben, maar ik vraag het hen niet. Ik probeer hen met het gewicht dat ze hebben zo positief mogelijk naar zichzelf te laten kijken.” Hij omschrijft het programma als een soort therapie. Niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor de kijkers en niet in de laatste plaats voor hemzelf. ,,Die mensen helpen zichzelf te accepteren, heeft mijzelf ook geholpen. Iedereen haat zijn of haar lijf wel eens. Het gaat erom dat je daar niet in blijft hangen en er vervolgens wat mee doet.”
Niet alleen helpt Wan zijn Engelse medemens bij het accepteren van het eigen lichaam, hij heeft ook zijn eigen stichting: Kidscape. Die leert kinderen die doelwit zijn van pesterijen om er mee om te gaan en er voor te zorgen dat zij niet meer het mikpunt van spot zijn. Daarnaast is hij het gezicht van Specsavers, omdat hij, zoals hij dat zelf zegt, een ,,absolute freak” is wat brillen betreft. ,,Zonder bril voel ik me naakt, het is een belangrijk accessoire: het kan je uiterlijk maken en breken.” Tijdens de verkiezing van de ‘Specsavers brildrager van het jaar’ vorige week in Londen, waarbij de Nederlandse deelneemster Cheyenne Boom vierde werd, liet hij een indrukwekkend filmpje zien: een moeder vertelde hoe haar 13-jarig zoontje uiteindelijk door het pesten geen andere uitweg zag dan zelfmoord.
Met Gok Wan kwam het uiteindelijk goed: de afgelopen jaren werkte hij met onder anderen Bryan Ferry, All Saints, Vanessa Mae en Wet Wet Wet en als stylist voor onder meer Glamour, Cosmopolitan en Marie Claire. Maar How to look good naked is toch wel de kroon op zijn harde werken. ,,Het maakt onderdeel uit van wie ik ben. Ik kan er zoveel persoonlijkheid in leggen. Ik heb ook nog zo m’n slechte dagen, maar jezelf verslonzen is geen optie. Als je jezelf ziet als een fucked up auto die niet meer rijdt, pleeg je er ook geen onderhoud meer aan. Je moet jezelf als een nieuw exemplaar zien. Een nieuwe auto zet je regelmatig in de was. Die verzorg je, zodat hij mooi blijft.”
maandag 22 februari 2010
Geschreven door Arnoud:
Als gast blogger zal ik zo nu en dan mijn steentje bijdragen aan dit blog en ik hoop dat de lezers er wat mee kunnen. Wat betreft het stukje over old timers, laten we voorop stellen dat dit slechts een metafoor is, maar je bent zo "old" als je je voelt, je straalt uit wat je voelt en dat bepaald weer hoe mensen tegen je aankijken en met je omgaan. Hoe mensen met je omgaan bepaald weer hoe jij je gedraagd en dan is de cirkel al snel rond. We kennen allemaal wel dat gevoel van een off day, z'on dag dat je niet lekker in je vel zit en je het liefst in je bed blijft liggen met de dekens over je heen. Omdat je er toch uit moet trek je maar wat kleding uit de kast en doe je alleen het meest noodzakelijke aan je zelf. Je kijkt nog even in de spiegel en komt tot de conclusie dat je er vreselijk uit ziet en je legt je er bij neer. Op dat moment heb je besloten dat het niet jouw dag wordt ! Je ziet er uit als een grijze muis en zo zal je ook die dag behandeld worden. Gaat het dan alleen om uiterlijk? Nee, dus niet ! Maar je innerlijk en uiterlijk zijn wel met elkaar verbonden en werken op elkaar in. Als je even niet zo happy bent, besteedt dan juist aandacht aan je uiterlijk, je zal je al snel een stukje beter voelen. Trek mooie kleding aan, doe een lekker luchtje op etc. Op het moment dat je van buiten straalt, roep je positieve reacties op waardoor je je beter gaat voelen. En zo wordt het dan toch jouw dag ! Als laatste tip die ik jullie wil meegeven, let op je houding. Schouders naar achteren en borst(en) naar voren, kin omhoog! Straal uit dat je trots bent op je zelf. Als je dit nooit eerder hebt gedaan zal je je zelf hier in het begin steeds aan moeten herineren. Een idee is om een partner in crime te nemen zodat jullie elkaar er op kunnen attenderen als de schouders weer afzakken. Het zal even wennen zijn, maar je zal je al snel een stuk zekerder en aantrekkelijker voelen. Let ook op hoe je loopt! Olifanten zetten hun ene been voor het andere als ze lopen, heel elegant eigenlijk. Maar de gemiddelde Nederlandse vrouw laat zich bij elke stap naar voren vallen om dan snel een been naar voren te gooien om niet tegen de vlakte te gaan, vervolgens laten ze zich weer naar voren vallen en volgt het andere been. Verander dit vandaag nog, het zal direct opvallen, misschien zelfs reacties oproepen, maar hou het vol. Laat zien wie je bent , show what you got ! Oh, en om nog even terug te komen op old timers, old timers zijn doorgaans elegant, stralen klasse uit en zijn tot in de puntjes verzorgd, maar vergeet niet dat de eigenaar er continue werk aan heeft, en dat met veel plezier doet !
Als gast blogger zal ik zo nu en dan mijn steentje bijdragen aan dit blog en ik hoop dat de lezers er wat mee kunnen. Wat betreft het stukje over old timers, laten we voorop stellen dat dit slechts een metafoor is, maar je bent zo "old" als je je voelt, je straalt uit wat je voelt en dat bepaald weer hoe mensen tegen je aankijken en met je omgaan. Hoe mensen met je omgaan bepaald weer hoe jij je gedraagd en dan is de cirkel al snel rond. We kennen allemaal wel dat gevoel van een off day, z'on dag dat je niet lekker in je vel zit en je het liefst in je bed blijft liggen met de dekens over je heen. Omdat je er toch uit moet trek je maar wat kleding uit de kast en doe je alleen het meest noodzakelijke aan je zelf. Je kijkt nog even in de spiegel en komt tot de conclusie dat je er vreselijk uit ziet en je legt je er bij neer. Op dat moment heb je besloten dat het niet jouw dag wordt ! Je ziet er uit als een grijze muis en zo zal je ook die dag behandeld worden. Gaat het dan alleen om uiterlijk? Nee, dus niet ! Maar je innerlijk en uiterlijk zijn wel met elkaar verbonden en werken op elkaar in. Als je even niet zo happy bent, besteedt dan juist aandacht aan je uiterlijk, je zal je al snel een stukje beter voelen. Trek mooie kleding aan, doe een lekker luchtje op etc. Op het moment dat je van buiten straalt, roep je positieve reacties op waardoor je je beter gaat voelen. En zo wordt het dan toch jouw dag ! Als laatste tip die ik jullie wil meegeven, let op je houding. Schouders naar achteren en borst(en) naar voren, kin omhoog! Straal uit dat je trots bent op je zelf. Als je dit nooit eerder hebt gedaan zal je je zelf hier in het begin steeds aan moeten herineren. Een idee is om een partner in crime te nemen zodat jullie elkaar er op kunnen attenderen als de schouders weer afzakken. Het zal even wennen zijn, maar je zal je al snel een stuk zekerder en aantrekkelijker voelen. Let ook op hoe je loopt! Olifanten zetten hun ene been voor het andere als ze lopen, heel elegant eigenlijk. Maar de gemiddelde Nederlandse vrouw laat zich bij elke stap naar voren vallen om dan snel een been naar voren te gooien om niet tegen de vlakte te gaan, vervolgens laten ze zich weer naar voren vallen en volgt het andere been. Verander dit vandaag nog, het zal direct opvallen, misschien zelfs reacties oproepen, maar hou het vol. Laat zien wie je bent , show what you got ! Oh, en om nog even terug te komen op old timers, old timers zijn doorgaans elegant, stralen klasse uit en zijn tot in de puntjes verzorgd, maar vergeet niet dat de eigenaar er continue werk aan heeft, en dat met veel plezier doet !
Openstaan voor anderen, geeft je de kans jezelf te leren kennen.
Geschreven door Belinda:
Ik las van de week een verhaal op een website wat redelijk illustreerd wat ik wil gaan zeggen.
Het verhaal heb ik dus ergens anders vandaan, alleen iets herschreven. De rest zijn weer mijn eigen hersenspinsels :)
Een stel, man en vrouw, hij vind het erg leuk om oldtimers te bekijken. En zo op een zondag ochtend reden ze naar een leuke plek langs de rivier, picknick mand mee en zetelde zichzelf in het gras. Genietend van de koffie en de meegebrachte broodjes zwaaiden ze enthousiast naar de voorbij rijdende oldtimers. De mensen in de oldtimers zwaaiden vrolijk terug! Vrolijke reacties, duimen omhoog! Na een tijdje togen ze naar het stadje waar de stoet oldtimers zou aankomen. Ze zette zich neer op een terrasje met mooi uitzicht op de weg, en zaten eerste rang. Toen de eerste auto's arriveerden zwaaiden ze weer enthousiast naar de zondagsrijders, … echter dit keer keken de mensen in de auto's bijna star voor zich uit. Niets geen reacties zoals ze dat ervaarden terwijl ze in het gras zaten te pickinicken. Wat was er gebeurd? Was er een ongeluk gebeurd onderweg? Zoveel tijd zat er niet tussen, het was maar een uurtje geleden dat ze allen nog vrolijk terug zwaaiden.
Echter het enige verschil in de 2 situaties was dat het stel nu niet langer naast hun klassieke Citroen DS zat. Ze zaten als menig ander gewoon op een stoel op een terrasje. Het was de Citroen waardoor de oldtimerberijders zielsverwanten vermoeden, mede-klassieke auto liefhebbers!!
Dit geeft dus aan dat mensen zich graag openstellen voor mensen in wie ze iets herkennen van zichzelf, Of dit nu een hobby is, een sport die je beoefend, maar zeker ook een probleem dat je ondervind. Mensen vinden het van nature makkelijker om zich open te stellen op het moment dat ze iemand voor zich hebben die 'hetzelfde' zijn. Ik merkte dit zelf in mijn eigen situatie. Je wilt soms de gevoelens die je hebt wel delen met anderen, dus je begint langzaam aan bij mensen die heel dicht bij je staan. Je partner, je ouders, je broer of zus of een zeer goede vriend of vriendin. Het geval wil alleen meestal dat deze mensen niet zien wat jij zien, en ook zichzelf niet zien zoals jij jezelf ziet. Ze zijn in dit geval geen zielsverwant. Ze zullen je blijven vertellen dat je je niet zo moet voelen zoals jij je voelt. Dat er niets aan de hand is. Dat ze je nemen zoals je bent. Maar jij neemt jezelf niet zoals je bent, je accepteerd jezelf niet, en ziet niet wat zij bedoelen. Natuurlijk zoek je als eerste steun en toeverlaat bij de mensen die je na staan, die van je houden en van wie jij houdt.
En dan kom je dus een hindernis tegen. Want om je te steunen, te stimuleren, te motiveren zoek je toch een zielsverwant. Iemand die begrijpt wat je voelt, iemand die snapt dat het allemaal niet zo makkelijk is als dat het er uitziet. Je bent niet op zoek naar iemand die zegt “stel je niet aan” Mensen die dit zeggen, zeggen het niet omdat ze niet van je houden. Of omdat ze je onbelangrijk vinden. Ze zeggen het omdat ze je probleem niet kennen. En ook niet goed kunnen begrijpen. Ze zeggen het omdat ze van je houden, en je gewoon accepteren zoals je bent. Neem het hen dus niet kwalijk!
Maar goed, je moet dus opzoek naar anderen die ook een Oldtimer hebben (laten we maar in de oldtimers blijven hangen haha :) ik vind het wel een leuke vergelijking en kan er wel wat mee! )
Mijn oldtimer stond lange tijd in de garage, wist niet wat ik er mee aan moest, voelde mij alleen, onbegrepen. Ik moest op zoek naar anderen die begrepen als ik over mijn oldtimer praatte, die me konden laten zien hoe ik de oldtimer kon opknappen, hoe ik er iets moois van kon maken. Ik was met de oldtimer opgezadeld, had er niet zelf voor gekozen. Maar hem wegdoen kon niet. Ik kon niet 'even' een nieuwe kopen. Of hem inruilen voor een nieuwe. Ik moest het doen met degene die ik had.
Het heeft lang geduurd eer ik mensen gevonden had. Kwamen ze zomaar op mijn pad? Heb ik ze zomaar gevonden? Nee.. Zolang je je oldtimer in een oude schuur opslaat, en alles uit de kast probeerd te trekken om de oldtimer vooral niet aan de buitenwereld te laten zien, zullen zielsverwanten je niet makkelijk vinden. Of zoals in mijn geval. Ik deed net of ik geen oldtimer had. Mensen die vroegen naar hoe het met mijn oldtimer ging, ik deed net of ik ze niet hoorde, durfde niet toe te geven dat ik zo'n vervallen ding had staan.
Met andere woorden. Je zult zelf in moeten zien wat je probleem is. Waarom voel je je zoals je je voelt. Niemand kan je vertellen “je probleem is dit, of je probleem is dat” Om oplossingen te vinden zul je de oorzaak van je gevoelens moeten zien te achterhalen. Het heeft mij ook lang dwars gezeten. En ook veel tijd gekost in te zien waar de schoen wrong. Toen ik dat eenmaal doorhad zag ik in wie mij wilde of kon helpen. Het kan zijn dat je soms je neus stoot.
Dat is net als bij de oldtimers, je zult soms vele buren moeten vragen om er achter te komen of ze een oldtimer in de garage hebben staan. Soms kost het even tijd, en soms tref je iemand die wel een oldtimer heeft maar jij hebt het gewoon nooit geweten.
We zijn hier dus eigenlijk een oldtimerclubje :-) Denk nou niet jah.. maar die en die d'r oldtimer is veel mooier, of “Belinda, jij bent al zoveel verder met het opknappen van je oldtimer dan ik!” Dat maakt niets uit! Ik ben nog vol in de restauratie! En ik weet donders goed nog hoe het voelt om de mijne te verstoppen. Maakt het dan uit met wat voor oldtimer je hier aan komt zetten? Nee! Alle maten, kleuren, bouwjaren zijn welkom. Het was me al eerder opgevallen dat op een forum alleen meiden die een maatje meer reageerden. Houdt dat in dat meiden met een maatje minder dit probleem niet kennen? Nee zeker niet, er zijn vele mensen die negatief over zichzelf denken, over hun lichaam of bepaalde delen ervan. Maakt dat hun probleem dan minder? Of anders? Nee eigenlijk niet. De technieken die ik gebruik, de oefeningen. De manier waarop ik nu leer lachend in de spiegel te kijken kunnen voor allerlij zaken gebruikt worden.
Iemand maakte eens de mooie opmerking: “Waarom zwaaien alleen motorrijders naar elkaar, en waarom stoppen motorrijders alleen voor andere motorrijders die pech hebben maar niet voor een automobilist die langs de kant van de weg staan” En inderdaad! We zijn hier dan een oldtimerclubje Maar niet alleen voor auto's mensen met een motor passen er net zo goed tussen. Als het maar een oldtimer is :)
Het zou erg fijn zijn om net als ik “In real life” ook iemand in je buurt te hebben die je kan steunen, waar je je verhaal kwijt kunt, die inziet dat het niet op te lossen is met alleen een paar woorden. Maar dat je support nodig hebt, steun, motivatie en soms wat stevige woorden. Probeer dus als eerste om open te staan voor anderen, om signalen op te pakken die aangeven dat iemand je wellicht zou kunnen helpen, of dat jullie elkaar kunnen helpen. Openstaan voor anderen, geeft je de kans jezelf te leren kennen.
Realiseer je ook dat wat ik doe om mijn oldtimer weer op de rails te krijgen voor de jouwe wellicht iets anders werkt. Het spulletje waar ik mijn bumper zo mooi glanzend krijg hoeft op de jouwe niet te werken, maar laat je daardoor niet teleurgesteld voelen, laat je motiveren om te zoeken naar datgene wat bij jou past, waar jij aan zou willen werken. Ik ga wellicht ook wel iets verder met mijn oldtimer dan dat jij zou willen, koop mooie assesoires om hem op te vijzelen, hang grappige dingen aan de spiegel omdat ik denk dat ik hem dan fraaier maak. Echter hoeft dat niet voor jou te gelden. Doe dat waarbij jij je prettig voelt!
Ik las van de week een verhaal op een website wat redelijk illustreerd wat ik wil gaan zeggen.
Het verhaal heb ik dus ergens anders vandaan, alleen iets herschreven. De rest zijn weer mijn eigen hersenspinsels :)
Een stel, man en vrouw, hij vind het erg leuk om oldtimers te bekijken. En zo op een zondag ochtend reden ze naar een leuke plek langs de rivier, picknick mand mee en zetelde zichzelf in het gras. Genietend van de koffie en de meegebrachte broodjes zwaaiden ze enthousiast naar de voorbij rijdende oldtimers. De mensen in de oldtimers zwaaiden vrolijk terug! Vrolijke reacties, duimen omhoog! Na een tijdje togen ze naar het stadje waar de stoet oldtimers zou aankomen. Ze zette zich neer op een terrasje met mooi uitzicht op de weg, en zaten eerste rang. Toen de eerste auto's arriveerden zwaaiden ze weer enthousiast naar de zondagsrijders, … echter dit keer keken de mensen in de auto's bijna star voor zich uit. Niets geen reacties zoals ze dat ervaarden terwijl ze in het gras zaten te pickinicken. Wat was er gebeurd? Was er een ongeluk gebeurd onderweg? Zoveel tijd zat er niet tussen, het was maar een uurtje geleden dat ze allen nog vrolijk terug zwaaiden.
Echter het enige verschil in de 2 situaties was dat het stel nu niet langer naast hun klassieke Citroen DS zat. Ze zaten als menig ander gewoon op een stoel op een terrasje. Het was de Citroen waardoor de oldtimerberijders zielsverwanten vermoeden, mede-klassieke auto liefhebbers!!
Dit geeft dus aan dat mensen zich graag openstellen voor mensen in wie ze iets herkennen van zichzelf, Of dit nu een hobby is, een sport die je beoefend, maar zeker ook een probleem dat je ondervind. Mensen vinden het van nature makkelijker om zich open te stellen op het moment dat ze iemand voor zich hebben die 'hetzelfde' zijn. Ik merkte dit zelf in mijn eigen situatie. Je wilt soms de gevoelens die je hebt wel delen met anderen, dus je begint langzaam aan bij mensen die heel dicht bij je staan. Je partner, je ouders, je broer of zus of een zeer goede vriend of vriendin. Het geval wil alleen meestal dat deze mensen niet zien wat jij zien, en ook zichzelf niet zien zoals jij jezelf ziet. Ze zijn in dit geval geen zielsverwant. Ze zullen je blijven vertellen dat je je niet zo moet voelen zoals jij je voelt. Dat er niets aan de hand is. Dat ze je nemen zoals je bent. Maar jij neemt jezelf niet zoals je bent, je accepteerd jezelf niet, en ziet niet wat zij bedoelen. Natuurlijk zoek je als eerste steun en toeverlaat bij de mensen die je na staan, die van je houden en van wie jij houdt.
En dan kom je dus een hindernis tegen. Want om je te steunen, te stimuleren, te motiveren zoek je toch een zielsverwant. Iemand die begrijpt wat je voelt, iemand die snapt dat het allemaal niet zo makkelijk is als dat het er uitziet. Je bent niet op zoek naar iemand die zegt “stel je niet aan” Mensen die dit zeggen, zeggen het niet omdat ze niet van je houden. Of omdat ze je onbelangrijk vinden. Ze zeggen het omdat ze je probleem niet kennen. En ook niet goed kunnen begrijpen. Ze zeggen het omdat ze van je houden, en je gewoon accepteren zoals je bent. Neem het hen dus niet kwalijk!
Maar goed, je moet dus opzoek naar anderen die ook een Oldtimer hebben (laten we maar in de oldtimers blijven hangen haha :) ik vind het wel een leuke vergelijking en kan er wel wat mee! )
Mijn oldtimer stond lange tijd in de garage, wist niet wat ik er mee aan moest, voelde mij alleen, onbegrepen. Ik moest op zoek naar anderen die begrepen als ik over mijn oldtimer praatte, die me konden laten zien hoe ik de oldtimer kon opknappen, hoe ik er iets moois van kon maken. Ik was met de oldtimer opgezadeld, had er niet zelf voor gekozen. Maar hem wegdoen kon niet. Ik kon niet 'even' een nieuwe kopen. Of hem inruilen voor een nieuwe. Ik moest het doen met degene die ik had.
Het heeft lang geduurd eer ik mensen gevonden had. Kwamen ze zomaar op mijn pad? Heb ik ze zomaar gevonden? Nee.. Zolang je je oldtimer in een oude schuur opslaat, en alles uit de kast probeerd te trekken om de oldtimer vooral niet aan de buitenwereld te laten zien, zullen zielsverwanten je niet makkelijk vinden. Of zoals in mijn geval. Ik deed net of ik geen oldtimer had. Mensen die vroegen naar hoe het met mijn oldtimer ging, ik deed net of ik ze niet hoorde, durfde niet toe te geven dat ik zo'n vervallen ding had staan.
Met andere woorden. Je zult zelf in moeten zien wat je probleem is. Waarom voel je je zoals je je voelt. Niemand kan je vertellen “je probleem is dit, of je probleem is dat” Om oplossingen te vinden zul je de oorzaak van je gevoelens moeten zien te achterhalen. Het heeft mij ook lang dwars gezeten. En ook veel tijd gekost in te zien waar de schoen wrong. Toen ik dat eenmaal doorhad zag ik in wie mij wilde of kon helpen. Het kan zijn dat je soms je neus stoot.
Dat is net als bij de oldtimers, je zult soms vele buren moeten vragen om er achter te komen of ze een oldtimer in de garage hebben staan. Soms kost het even tijd, en soms tref je iemand die wel een oldtimer heeft maar jij hebt het gewoon nooit geweten.
We zijn hier dus eigenlijk een oldtimerclubje :-) Denk nou niet jah.. maar die en die d'r oldtimer is veel mooier, of “Belinda, jij bent al zoveel verder met het opknappen van je oldtimer dan ik!” Dat maakt niets uit! Ik ben nog vol in de restauratie! En ik weet donders goed nog hoe het voelt om de mijne te verstoppen. Maakt het dan uit met wat voor oldtimer je hier aan komt zetten? Nee! Alle maten, kleuren, bouwjaren zijn welkom. Het was me al eerder opgevallen dat op een forum alleen meiden die een maatje meer reageerden. Houdt dat in dat meiden met een maatje minder dit probleem niet kennen? Nee zeker niet, er zijn vele mensen die negatief over zichzelf denken, over hun lichaam of bepaalde delen ervan. Maakt dat hun probleem dan minder? Of anders? Nee eigenlijk niet. De technieken die ik gebruik, de oefeningen. De manier waarop ik nu leer lachend in de spiegel te kijken kunnen voor allerlij zaken gebruikt worden.
Iemand maakte eens de mooie opmerking: “Waarom zwaaien alleen motorrijders naar elkaar, en waarom stoppen motorrijders alleen voor andere motorrijders die pech hebben maar niet voor een automobilist die langs de kant van de weg staan” En inderdaad! We zijn hier dan een oldtimerclubje Maar niet alleen voor auto's mensen met een motor passen er net zo goed tussen. Als het maar een oldtimer is :)
Het zou erg fijn zijn om net als ik “In real life” ook iemand in je buurt te hebben die je kan steunen, waar je je verhaal kwijt kunt, die inziet dat het niet op te lossen is met alleen een paar woorden. Maar dat je support nodig hebt, steun, motivatie en soms wat stevige woorden. Probeer dus als eerste om open te staan voor anderen, om signalen op te pakken die aangeven dat iemand je wellicht zou kunnen helpen, of dat jullie elkaar kunnen helpen. Openstaan voor anderen, geeft je de kans jezelf te leren kennen.
Realiseer je ook dat wat ik doe om mijn oldtimer weer op de rails te krijgen voor de jouwe wellicht iets anders werkt. Het spulletje waar ik mijn bumper zo mooi glanzend krijg hoeft op de jouwe niet te werken, maar laat je daardoor niet teleurgesteld voelen, laat je motiveren om te zoeken naar datgene wat bij jou past, waar jij aan zou willen werken. Ik ga wellicht ook wel iets verder met mijn oldtimer dan dat jij zou willen, koop mooie assesoires om hem op te vijzelen, hang grappige dingen aan de spiegel omdat ik denk dat ik hem dan fraaier maak. Echter hoeft dat niet voor jou te gelden. Doe dat waarbij jij je prettig voelt!
zaterdag 20 februari 2010
Make-Up Workshop
Geschreven door Belinda:
Vandaag een nieuwe stap, een nieuw treedje de ladder op om mezelf meer te leren waarderen.
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, ben ik best tevreden met mijn gezicht. Dus 1 van de punten die ik graag zou willen accentueren. Ik was altijd al met make-up bezig. Maar eigenlijk alleen in de zin van “Zonder make-up ga ik de deur niet uit”. Nooit goed gekeken naar hoe ik mijn pluspunten naar voren kon halen. Hoe ik de 3 kleurtjes die in de standaard doosjes zitten nu eigenlijk het beste kon gebruiken, ik gebruikte er altijd maar 1,.. en soms in een uitbundige bui 2.
Een vlugge zoekactie afgelopen Woensdag via google, bracht me op de site van www.makeuup.nl. Een visagiste die ook workshops geeft. En laat ze er nou net een geplant hebben voor Zaterdag 20 Februari! Mooier kon niet. Niet te lang over nadenken en snel een mailtje gezonden. Gelukkig al snel antwoord van Karen dat er nog wel plaats voor me was.
En zo geschiedde dat ik vanmorgen richting Nieuw Vennep reedt (lekker een thuis wedstrijd) en ontvangen werd met koffie en koekjes. Er waren nog 2 andere meiden, en gezellig hebben we eerst gebabbeld. Karen wilde graag weten waarom we deze workshop kwamen doen. In het kort heb ik uitgelegd waar ik mee bezig ben. En wat mijn doel is. En dat ik graag wilde leren hoe de mooie punten in mijn gezicht als blikvanger kon gebruiken.
Na het bakkie koffie kregen we een mooi plekje toegewezen met zo'n “Filmsterren spiegel”
We zijn begonnen met de basis. De consealer. Juist voor dames “op leeftijd” een mooie manier om te camoufleren. Ik heb nog al van die rode boeren appel-wangetjes en veel rode plekjes door gesprongen adertjes, of te wel couperose (en ik drink niet eens)
Om een kleur te camoufleren kun je het beste een tegenovergestelde kleur uit het kleurenspectum gebruiken, en bij rood is dat dus groen , SCHRIK ja.. ik zag het al voor me dat ik echt met groen aan de slag moest. Maar het viel mee. Een tipje groen door een normale consealer en op de rode plekken aanbrengen en uitvegen. Jeee wat een ander gezicht werd dat al! Toen nog wat plekken op mijn gezicht “gehighlight” mijn ooghoeken, en de overgang van mijn neusvleugels naar mijn wangen, beiden vielen nog al erg diep weg, waardoor er schaduwen ontstonden. Het is echt geen dikke laag maar wat een verschil! Daarna de foundation uitgezocht en heel lichtjes aangebracht. Wat was ik blij dat dat geen dikke laag werd. Maar hij dekt super mooi.
Toen kwam de poeder op tafel.. Witte poeder!! Dit was wel even een heel ander kleurtje dan dat ik zelf op de wastafel heb staan! De poeder is puur om te fixeren, en niet om kleur te geven. En inderdaad... ik werd helemaal niet wit.
Op naar de ogen. Stapje voor stapje legde Karen ons uit hoe we een lichte kleur op ons ooglid aan moesten brengen en daarna door naar de Arcade boog. Daar (nou ja in die buurt) smeerde ik wel vaker een donker kleurtje, maar eigenlijk niet wetende wat ik er nou echt mee moest doen.
We moesten kijken naar de vorm van onze ogen.. en ik blijk zowaar de “perfecte” oogvorm te hebben :D mooie amandelvormige ogen zei ze (woei.. een complimentje) Het houdt in dat als je een lijntje horizontaal van de binnenkant van mijn oog naar de buitenkant legt, mijn buitenste ooghoek ietsjes hoger ligt. Dit heb ik leren accentueren met het plaatsen van de zeer donkere arcadeboog die dus op een wat andere plek zit dan waar ik hem zelf wel eens probeerde te accentueren. Ik gebruikte hiervoor nu een donker grijze oogschaduw en ben zelfs met zwart in de weer geweest. Dat had ik nog nooit aangedurfd! Een blik in de spiegel Wauw! Wat een ander gezicht was dit al! Met een mooi kwastje uitvagen tot een mooi in elkaar overlopend geheel. Daarna met wit lichtjes langs de wenkbrauwen om het 'boogje' te accentueren.
En toen de eyeliner. Karen leerde ons met een kwastje met de donkerste oogschaduw en water een lijn te plaatsen net boven de wimpers. Maar zodra hij stond was ik niet blij meer. Heel mijn ooglid viel weg. Vond de lijn veels te dik. Bij de andere meiden stond het wel heel erg mooi. Bummer Grumble.. humbug! Nou ja, toen hij droog was weer weggeveegd.
Door naar de onderkant van de ogen, normaal blijf ik daar ver van weg met potloot, mascara, of iets anders wat het donkerder maakt. Ik heb 3 onder wimperhaartjes, en dacht altijd dat ik daar vooral niets moest accentueren om dat het dan juist op zou vallen. Karen liet ons zien hoe je met de donkerste kleur juist de vorm van je ogen naar voren kon laten komen. Het was wel even wennen. Omdat ik dat nog nooit had gedaan, maar wat zag het er mooi uit!
De Mascara! Ik heb daar altijd al problemen mee gehad, werd jaloers op mensen van die mooie krullende wimpers. Wat ik ook deed, 8 verschillende merken mascara geprobeerd, krultang, verlengende pasta onder mijn mascara, het heeft nooit geholpen. Ook nu was ik niet happy met het resultaat. Dus Karen kwam eens goed kijken en toen kwam de aap uit de mouw. Mijn wimpers zijn wel redelijk lang, normaal eigenlijk. En ze krullen ook wel iets. Maar de plek waar ze vandaan groeien is een iets andere plek dan bij de “meeste” mensen. De aanzet zit bij mij lager dus nog meer op het randje van het ooglid. Daardoor kon ik er met de mascara niet goed bij komen (Karen ook niet) dus een super fijn kwastje gepakt, en met water en zwarte oogschaduw een miniscul fijn lijntje op de wimper aanzet geplaatst, en de wimpers bij de aanzet zwart kunnen maken JA! Dat was het!! Nu waren mijn wimpers wel goed zichtbaar! (al zag ik net op de foto dat ik daar nog wel even meer mijn best op kan doen :) )
De volgende stap was de rouge, nou ben ik daar nooit een fan van geweest (ja zeg.. ik probeer juist van die bolle appelwangetjes af te komen hahaha) maar heel lichtjes toch aangezet en vond het wel mooi..
Over de lippen waren we snel klaar, daar hoefde ik weinig aan te doen. Met een kwastje wel een donkere tint aanbrengen, een lichte valt bij mij niet echt op. En klaar was ik!
Jeee, ben ik dat?? Wat heb ik verbaasd naar mezelf in de spiegel staan staren...
Ik heb (bijna) alle producten gekocht die we gebruikt hebben, behalve de rouge, de lippenstift, en de mascara. En de prijs viel me echt mee! Ik heb in het verleden echt veel geld uitgegeven aan make-up. Niet alleen dat ik hele dure dingen kocht (bijvoorbeeld foundation van La Prairie waar ik gewoon 160 voor kwijt was) maar ook veel.. toch weer kleurtjes kopen die ik eigenlijk niet gebruikte, lippenstiften waarbij ik eigenlijk wel wist dat ik die niet zou gebruiken. En al die verschillende soorten mascara) Nu was ik voor de Consealer (een set van 6 kleuren), Foundation, Poeder, 3 kleuren oogschaduw, penselen en een kwast 65 Euro kwijt.. Dat vind ik toch best een redelijke prijs!
Thuis gekomen wilde ik toch wel erg graag een foto maken. Zoals jullie weten stond er voorheen geen foto van mij op hyves, ook niet op facebook. Ik was altijd degene achter de camera. Maar wilde graag vast leggen hoe ik er nu uitzie! Dus met de camera aan de slag (gelukkig scheen de zon nog) en vele foto's gemaakt.
Het uitzoeken bracht een nieuwe confrontatie, niet alleen waren er vele foto's waarbij ik toch wel zag dat dat nou niet een voordelige hoek was waaruit je een foto moet maken haha. Maar eigenlijk meer omdat ik voor het eerst zag hoe ik op mijn moeder lijk. Ze is 2 jaar geleden overleden, en altijd heb ik gedacht dat ik niet op haar lijk. Ze had zwart haar, barnsteen kleurige ogen. Maar de gelijkenis die ik vandaag op vele foto's zag maakten me wel aan het slikken. De tranen zaten even hoog.
Ik heb een 3-tal foto's uitgezocht en ze een beetje aangepast wat betreft contrast, en kleur. Ze iets lichter gemaakt maar verder niets gefotoshopt! En.. ik was trots. Was ik dat die mijzelf aanstaarde? Poeh... Voor het eerst foto's die ik wel online durfde te laten zien, eindelijk durfde ik te zeggen:
“Kijk.. dit ben ik!”
Het voelde heerlijk om zo met mezelf bezig te zijn. Om met iets positiefs aan mezelf bezig te zijn... en als ik nu in de spiegel kijk.... dan denk ik “Hoi lekker ding!” Ik zie dat mijn ogen stralen, en de make-up die accentueerd dat nog eens extra!
Ja .. zo wil ik er uitzien!! En waarom, omdat ik het waard ben!
Van nu af aan sta ik dus 10 minuutjes eerder op .. wellicht in het begin iets meer omdat ik nog even de 'routine' moet krijgen. Maar Karin vertelde ons dat dit normaal gesproken ongeveer 10 minuutjes kost om voor elkaar te krijgen.. En wat is nou 10 minuutjes om te stralen, om te glimlachen elke keer als je in de spiegelkijkt..
Dat is het waard... dat ben ik waard!
Vandaag een nieuwe stap, een nieuw treedje de ladder op om mezelf meer te leren waarderen.
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, ben ik best tevreden met mijn gezicht. Dus 1 van de punten die ik graag zou willen accentueren. Ik was altijd al met make-up bezig. Maar eigenlijk alleen in de zin van “Zonder make-up ga ik de deur niet uit”. Nooit goed gekeken naar hoe ik mijn pluspunten naar voren kon halen. Hoe ik de 3 kleurtjes die in de standaard doosjes zitten nu eigenlijk het beste kon gebruiken, ik gebruikte er altijd maar 1,.. en soms in een uitbundige bui 2.
Een vlugge zoekactie afgelopen Woensdag via google, bracht me op de site van www.makeuup.nl. Een visagiste die ook workshops geeft. En laat ze er nou net een geplant hebben voor Zaterdag 20 Februari! Mooier kon niet. Niet te lang over nadenken en snel een mailtje gezonden. Gelukkig al snel antwoord van Karen dat er nog wel plaats voor me was.
En zo geschiedde dat ik vanmorgen richting Nieuw Vennep reedt (lekker een thuis wedstrijd) en ontvangen werd met koffie en koekjes. Er waren nog 2 andere meiden, en gezellig hebben we eerst gebabbeld. Karen wilde graag weten waarom we deze workshop kwamen doen. In het kort heb ik uitgelegd waar ik mee bezig ben. En wat mijn doel is. En dat ik graag wilde leren hoe de mooie punten in mijn gezicht als blikvanger kon gebruiken.
Na het bakkie koffie kregen we een mooi plekje toegewezen met zo'n “Filmsterren spiegel”
We zijn begonnen met de basis. De consealer. Juist voor dames “op leeftijd” een mooie manier om te camoufleren. Ik heb nog al van die rode boeren appel-wangetjes en veel rode plekjes door gesprongen adertjes, of te wel couperose (en ik drink niet eens)
Om een kleur te camoufleren kun je het beste een tegenovergestelde kleur uit het kleurenspectum gebruiken, en bij rood is dat dus groen , SCHRIK ja.. ik zag het al voor me dat ik echt met groen aan de slag moest. Maar het viel mee. Een tipje groen door een normale consealer en op de rode plekken aanbrengen en uitvegen. Jeee wat een ander gezicht werd dat al! Toen nog wat plekken op mijn gezicht “gehighlight” mijn ooghoeken, en de overgang van mijn neusvleugels naar mijn wangen, beiden vielen nog al erg diep weg, waardoor er schaduwen ontstonden. Het is echt geen dikke laag maar wat een verschil! Daarna de foundation uitgezocht en heel lichtjes aangebracht. Wat was ik blij dat dat geen dikke laag werd. Maar hij dekt super mooi.
Toen kwam de poeder op tafel.. Witte poeder!! Dit was wel even een heel ander kleurtje dan dat ik zelf op de wastafel heb staan! De poeder is puur om te fixeren, en niet om kleur te geven. En inderdaad... ik werd helemaal niet wit.
Op naar de ogen. Stapje voor stapje legde Karen ons uit hoe we een lichte kleur op ons ooglid aan moesten brengen en daarna door naar de Arcade boog. Daar (nou ja in die buurt) smeerde ik wel vaker een donker kleurtje, maar eigenlijk niet wetende wat ik er nou echt mee moest doen.
We moesten kijken naar de vorm van onze ogen.. en ik blijk zowaar de “perfecte” oogvorm te hebben :D mooie amandelvormige ogen zei ze (woei.. een complimentje) Het houdt in dat als je een lijntje horizontaal van de binnenkant van mijn oog naar de buitenkant legt, mijn buitenste ooghoek ietsjes hoger ligt. Dit heb ik leren accentueren met het plaatsen van de zeer donkere arcadeboog die dus op een wat andere plek zit dan waar ik hem zelf wel eens probeerde te accentueren. Ik gebruikte hiervoor nu een donker grijze oogschaduw en ben zelfs met zwart in de weer geweest. Dat had ik nog nooit aangedurfd! Een blik in de spiegel Wauw! Wat een ander gezicht was dit al! Met een mooi kwastje uitvagen tot een mooi in elkaar overlopend geheel. Daarna met wit lichtjes langs de wenkbrauwen om het 'boogje' te accentueren.
En toen de eyeliner. Karen leerde ons met een kwastje met de donkerste oogschaduw en water een lijn te plaatsen net boven de wimpers. Maar zodra hij stond was ik niet blij meer. Heel mijn ooglid viel weg. Vond de lijn veels te dik. Bij de andere meiden stond het wel heel erg mooi. Bummer Grumble.. humbug! Nou ja, toen hij droog was weer weggeveegd.
Door naar de onderkant van de ogen, normaal blijf ik daar ver van weg met potloot, mascara, of iets anders wat het donkerder maakt. Ik heb 3 onder wimperhaartjes, en dacht altijd dat ik daar vooral niets moest accentueren om dat het dan juist op zou vallen. Karen liet ons zien hoe je met de donkerste kleur juist de vorm van je ogen naar voren kon laten komen. Het was wel even wennen. Omdat ik dat nog nooit had gedaan, maar wat zag het er mooi uit!
De Mascara! Ik heb daar altijd al problemen mee gehad, werd jaloers op mensen van die mooie krullende wimpers. Wat ik ook deed, 8 verschillende merken mascara geprobeerd, krultang, verlengende pasta onder mijn mascara, het heeft nooit geholpen. Ook nu was ik niet happy met het resultaat. Dus Karen kwam eens goed kijken en toen kwam de aap uit de mouw. Mijn wimpers zijn wel redelijk lang, normaal eigenlijk. En ze krullen ook wel iets. Maar de plek waar ze vandaan groeien is een iets andere plek dan bij de “meeste” mensen. De aanzet zit bij mij lager dus nog meer op het randje van het ooglid. Daardoor kon ik er met de mascara niet goed bij komen (Karen ook niet) dus een super fijn kwastje gepakt, en met water en zwarte oogschaduw een miniscul fijn lijntje op de wimper aanzet geplaatst, en de wimpers bij de aanzet zwart kunnen maken JA! Dat was het!! Nu waren mijn wimpers wel goed zichtbaar! (al zag ik net op de foto dat ik daar nog wel even meer mijn best op kan doen :) )
De volgende stap was de rouge, nou ben ik daar nooit een fan van geweest (ja zeg.. ik probeer juist van die bolle appelwangetjes af te komen hahaha) maar heel lichtjes toch aangezet en vond het wel mooi..
Over de lippen waren we snel klaar, daar hoefde ik weinig aan te doen. Met een kwastje wel een donkere tint aanbrengen, een lichte valt bij mij niet echt op. En klaar was ik!
Jeee, ben ik dat?? Wat heb ik verbaasd naar mezelf in de spiegel staan staren...
Ik heb (bijna) alle producten gekocht die we gebruikt hebben, behalve de rouge, de lippenstift, en de mascara. En de prijs viel me echt mee! Ik heb in het verleden echt veel geld uitgegeven aan make-up. Niet alleen dat ik hele dure dingen kocht (bijvoorbeeld foundation van La Prairie waar ik gewoon 160 voor kwijt was) maar ook veel.. toch weer kleurtjes kopen die ik eigenlijk niet gebruikte, lippenstiften waarbij ik eigenlijk wel wist dat ik die niet zou gebruiken. En al die verschillende soorten mascara) Nu was ik voor de Consealer (een set van 6 kleuren), Foundation, Poeder, 3 kleuren oogschaduw, penselen en een kwast 65 Euro kwijt.. Dat vind ik toch best een redelijke prijs!
Thuis gekomen wilde ik toch wel erg graag een foto maken. Zoals jullie weten stond er voorheen geen foto van mij op hyves, ook niet op facebook. Ik was altijd degene achter de camera. Maar wilde graag vast leggen hoe ik er nu uitzie! Dus met de camera aan de slag (gelukkig scheen de zon nog) en vele foto's gemaakt.
Het uitzoeken bracht een nieuwe confrontatie, niet alleen waren er vele foto's waarbij ik toch wel zag dat dat nou niet een voordelige hoek was waaruit je een foto moet maken haha. Maar eigenlijk meer omdat ik voor het eerst zag hoe ik op mijn moeder lijk. Ze is 2 jaar geleden overleden, en altijd heb ik gedacht dat ik niet op haar lijk. Ze had zwart haar, barnsteen kleurige ogen. Maar de gelijkenis die ik vandaag op vele foto's zag maakten me wel aan het slikken. De tranen zaten even hoog.
Ik heb een 3-tal foto's uitgezocht en ze een beetje aangepast wat betreft contrast, en kleur. Ze iets lichter gemaakt maar verder niets gefotoshopt! En.. ik was trots. Was ik dat die mijzelf aanstaarde? Poeh... Voor het eerst foto's die ik wel online durfde te laten zien, eindelijk durfde ik te zeggen:
“Kijk.. dit ben ik!”
Het voelde heerlijk om zo met mezelf bezig te zijn. Om met iets positiefs aan mezelf bezig te zijn... en als ik nu in de spiegel kijk.... dan denk ik “Hoi lekker ding!” Ik zie dat mijn ogen stralen, en de make-up die accentueerd dat nog eens extra!
Ja .. zo wil ik er uitzien!! En waarom, omdat ik het waard ben!
Van nu af aan sta ik dus 10 minuutjes eerder op .. wellicht in het begin iets meer omdat ik nog even de 'routine' moet krijgen. Maar Karin vertelde ons dat dit normaal gesproken ongeveer 10 minuutjes kost om voor elkaar te krijgen.. En wat is nou 10 minuutjes om te stralen, om te glimlachen elke keer als je in de spiegelkijkt..
Dat is het waard... dat ben ik waard!
Omdat ik het waard ben!
Geschreven door Belinda:
September 2009, mijn 39e verjaardag. Al lijkt het dan niet zo toch was het een mijlpaal. Een mijlpaal omdat ik een beslissing nam! Ik nam me voor om in September 2010 Sexy 40 te worden!
Klinkt allemaal leuk en aardig, maar daar komt wel wat bij kijken. Ik voelde me namelijk nooit sexy, was niet happy met hoe ik er uitzag, en ondanks dat ik veel geld uitgaf aan kleding was het meer quantiteit dan kwaliteit, en kocht ik vooral kleding waarin ik mezelf kon verhullen, bedekken wat ik lelijk vond aan mezelf en vooral geen kleuren waarmee ik op zou vallen, mijn kledingkast hing vol met zwart, grijs in alle tinten en wit.
Hoe kan een mens zich dan sexy voelen, wat maakt iemand sexy is, en wie bepaald of je sexy bent, dat waren punten die ik uit moest gaan vinden. Aller eerst heb ik mezelf afgevraagd wat ik nou sexy vond. Lingerie! Maar dan niet 1 of 2 setjes, dat zou het hem voor mij niet doen. Nee ik moest radicaal om en vanaf dat moment elke dag een mooi “Matching” setje dragen! Daar was ik het al snel overeens met mezelf :) Dus nog geen week later de Hunkemoller binnen gestapt. En met armen vol setjes de kleedkamer in om er gefrustreerd weer uit te stappen. Zie je wel.. met mijn confectie maat kun je niet sexy zijn! Lingerie merken gaan vaak maar tot C, of met een beetje geluk tot D.. en daar stond ik dan met E ( en in sommige gevallen F) mijn moed zakte verder in mijn schoenen bij elk setje wat ik probeerde, het huilen stond me nader dan het lachen. Alles weer opgepakt en op de toonbank neergelegd zodat de dames het terug konden hangen.. Ik wilde het liefst de winkel uitlopen. Toch hield iets me tegen. Zo zou ik mijn doel niet kunnen halen als ik dat niet eens voor elkaar kon krijgen. Dus ik raapte mijn moed bij elkaar en ging nog een rondje de zaak door. Ik bekeek andere setjes, vond toch wat in E en langzamerhand kon ik toch mijn armen weer volhangen met setjes die ik kon passen. Weer de paskamer in en na een paar keer zuchten en steunen vond ik een 5 tal setjes die me pastten. Opgelucht stond ik weer buiten! Missie 1 geslaagd!
Naar huis en bijna al mijn oude ondergoed weggegooid, alle HEMA & zeeman broekjes en BH's de vuilnisbak in, echt... werkelijk niets paste bij elkaar.. (maar jah het zat zo lekker :S ) Zo dwong ik mezelf echt om elke dag mooie lingerie te dragen. Klinkt leuk maar wat ik al zei, het was nog maar de eerste stap. Want natuurlijk kun je leuke lingerie dragen, als je jezelf nog steeds blijft verhullen in de grijzemuizen kleedjes die je daarvoor ook droeg, dan ben je er nog niet.
Ik heb hulp gehad van mensen om mij heen, zij gaven keer op keer aan wat er nou mooi was aan mij. Dan ging ik voor de spiegel staan en vaak tot tranen aan toe raakte ik gefrustreerd dat ik niet kon zien wat zij zagen. Ik zag wat ik zelf wilde zien. Waarom zou ik leuke kleding kopen als dat waar ik het omheen hing niet dat was wat ik wilde. Waarom zou ik geld uitgeven aan iets wat me niet staat. Leuke kleding is niet geschikt om dingen te verhullen, om dingen te verbergen die ik niet wil zien!
Maanden heb ik zo door gemodderd, mijn vrienden gaven niet op. De gesprekken bleven en keer op keer gaven ze me aan (zonder er moe van te worden, althans dat lieten ze me niet blijken :D ) wat er nou zo positief was.
Ik begon wel wat af te vallen en paste weer in kleding die ik het jaar ervoor ook aangehad had. De rokjes konden weer wat korter, de shirtjes weer iets strakker, Maar nog steeds grijs, zwart.. verbergen, camoufleren en vooral niet opvallen. En daar onder uiteraard nog dagelijks de mooie setjes lingerie, waarbij ik mijn collectie ondertussen behoorlijk had uitgebreid. Maar voelde ik me nou sexy? NEE! Nog steeds niet, ik kon nog steeds niet beschrijven wat sexy nu was. Ik was in December naar de kapper geweest en na ontploffing van mijn fohn had ik een nieuwe gekocht, ietsjes anders dan mijn vorige en kwam tot de ontdekking dat ik hiermee mooie krullen in mijn haar kon krijgen, een mooie glans.. Hmm dat voelde goed. Maar dat hield wel in dat ik in de ochtend toch zeker 10-15 minuten langer bezig was met de fohn nog een keer door mijn haar halen, 's morgens mijn haar wassen lukt niet, dan moet ik echt een uur eerder op om het droog te krijgen. Ik vond het wel veel moeite om wat krullen in mijn haar te flansen. Dus af en toe nam ik de moeite maar af en toe om in de avond mijn haar in model te krijgen en de volgende ochtend nog even 10 minuutjes om de krullen weer in model te krijgen..
Echter, ik voelde mij nog steeds niet sexy, Ik kreeg wat meer opmerkingen van collega's en vrienden als ik de moeite had genomen mijn haar te krullen, Maar ik voelde me niet anders dan anders. Ondertussen was ik gaan werken aan oogcontact. Dat is iets wat voormij altijd heel confronterend is geweest, ik ontwijk oogcontact en kijk ergens anders naar. Ben dat rustig aan gaan veranderen, niet meteen tijdens lange gesprekken, maar in het voorbij gaan. Korte momenten net genoeg om er langzaam aan te wennen. En niet alleen bij mannen ook bij vrouwen. Zorgen dat ik 'contact' had. Een aantal weken geleden besefte ik dat ik mijn benen mooier vond als ik een panty droeg inplaats van een malliot, lekker warm natuurlijk met de sneeuw. Echter kwam ik er achter dat een panty niet zo heel veel kouder was, dus wat meer panties dragen. Hmmm heren die dit lezen.. een panty is een hoop werk.. ik zal even de constructie uitleggen voor jullie visualisatie :D
je stapt met je ene voet in het voetje van de panty.. schuift de panty alvast iets omhoog en begint aan de volgende voet, ondertussen sta je dus op 1 voet en tracht je voet in het andere deel te krijgen.. hmm voor mensen die niet zo lenig zijn (zoals ik) kan dat nog best een hele klus zijn. Maar goed dat is maar 1 x per dag dus dat kan wel.. ok.. Panty omhoog en zorgen dat hij netjes recht zit. Dan heb je hem opgehesen en kom je boven bij het volgende logistieke probleem.. alles moet netjes zitten.. dus slipje omhoog, hempje naar beneden, dan panty eroverheen, daarna nog een extra onderbroek want die malle dingen zakken altijd af! Dan je onderrok naar beneden en dan de rok... pfff En die handelingen dus ook als je naar het toilet bent geweest, om nog maar niet te spreken over de checks die je moet doen voor je het toilet verlaat om jezelf te verzekeren dat er niets “raar” zit :)
Dat moest anders kunnen!
Eens goed overnagedacht en eens naar kousen gaan kijken, van die Stay-ups die met een aantal plakstrips aan je been blijven zitten, dat zou toch een hoop onhandigheid omzeilen... en zei men niet dat die sexy waren? Dus uitgebreid onderzoek gedaan. Op internet ervaringen van andere dames opgezocht en zo tot de conclusie gekomen welk merk ik moest gaan uitproberen. Want valkuilen waren er nog wel. Je wil als vrouw toch niet over straat lopen of een training staan geven terwijl je je linker kous woesj zo naar benee voelt glijden :) Daarnaast hangt er aan zulke kousen toch wel een aardig prijskaartje, dus erg oppassen, voor je het weet zit er een ladder in. Toch leek het me de moeite waard ze eens te proberen. Uitgevonden waar ik het merk wat zo werd aangeprezen kon kopen en er 5 paar van gehaald, 2 paar zwart, 3 paar huidskleurig. Allen met een mooie kanten rand aan de bovenkant.
Thuis meteen uitgeprobeerd. In de slaapkamer, deur dicht zodat poezebeest niet zou doen wat ze altijd doet als ik me omkleed.. me kopjes geven en het lijkt wel of ze probeerd me om te duwen :) (errug handig als je je dus in een panty staat te wurmen.. :S ) Eerst linker kous hmm dat is wel even wennen.. duurde even voor hij netjes zat, toen rechterkous. En toen ook die op z'n plek zat … ZWIEP.. Ladder.. grmbl.. humbug.. ik voelde me zo waardeloos. Zie je dat ik die dingen niet waard ben!!! En ik was nog wel zo voorzichtig geweest... Toch de volgende ochtend ze naar het werk aangetrokken. Het voordeel van 1 kous met een ladder is dat de ander nog als reserve kan dienen voor het volgende paar.. die ging dan ook mee in mijn tas, als backup mocht het nog een keer gebeuren. Koud was het buiten maar had er geen last van. Ik voelde me aardig sexy (dacht ik) En heel de dag geen ladder.. goh ik boekte vooruitgang! Maar voelde ik me nou echt anders? Nou nee eigenlijk niet,.. een klein beetje wel maar om nou te zeggen goh wat ben ik sexy hmmm de rest van de week heb ik mezelf wel leuk aangekleed, geen kousen meer gedragen. Niet dat ik dat idee al in de wilgen had gehangen maar vond het toch wel een dure oplossing die niet zoveel toevoegde.
Ik keek in de spiegel en zag nog steeds niet goed wat anderen zagen, kon mijn positieve punten niet vinden, deze werden overschaduwd door mijn negatieve gedachtes, mijn aandacht werd gevestigd op punten waarvan ik vond dat ze opvielen. In de negatieve betekenis dan.. Waarom was mijn buik nog zo aanwezig, mijn huid, (mijn zorgekindje zeg maar) waarom zijn mijn benen zo vol met blauwe plekken van de spataderen. Mijn onderkin.. pff daar kon toch niemand omheen.
Van een vriendin had ik een aantal boeken gekregen, ze wist waar ik mee bezig was en kwam deze boeken tegen, denkend dat ze me wellicht konden helpen. Ik ben begonnen met lezen en zo ver ben ik nog niet gekomen. Echter hebben ze me wel een aantal triggers gegeven. Triggers die me deden nadenken. Ik begon de afgelopen week in te zien wat ik “fout” had gedaan.. al jaren niet goed gekeken!
Ik liet de dingen die me tegenstonden alles overschaduwen, ik kon niet naar mezelf kijken en de positieve dingen zien. Echter zag ik nu dat ik juist die positieve dingen moest bekijken. En niet alleen bekijken. Ze zijn het waard om aandacht te krijgen van mij! Ik ben het waard om aandacht te krijgen van mezelf! In plaats van te kijken naar wat ik veranderd zou willen hebben, ben ik gaan kijken naar wat ik niet zou willen veranderen. Mijn gezicht is mooi symetrisch, mooie mond waar geen correctie mogelijk is omdat ie al zo mooi is. Een rechte fijne neus mooie ogen die een mooie omlijsting verdienen. Dus ging ik meer aandacht aan mijn make-up besteden. Kocht een lichte eye-liner om mijn ogen te accentueren. Besteedde in de ochtend meer tijd aan het aanbrengen van make-up. En niet om te camoufleren maar juist om te accentueren! Ik heb een aantal mensen in mijn omgeving die hier al heel duidelijk mee bezig zijn. Zij hebben dan bijvoorbeeld een maatje meer, of delen van hun lichaam waar ze niet zo blij mee zijn. Maar ze vinden zichzelf waardvol en hebben geleerd te laten zien wie ze zijn.
Nu aan mij om te laten zien wie ik ben en wat ik waardevol vind!
Mijn decolete, mijn trots :) ja! Ze zijn een maatje meer maar ze mogen er zijn! Nu zoek ik in de ochtend het setje uit dat ik aan wil en kijk vol trots naar hoe mijn decolete er uitziet! Natuurlijk moet ik die niet al te veel verstoppen. Zo had ik al een aantal hempjes gekocht (lekker in de uitverkoop mag natuurlijk niet te veel kosten) Echter had ik 1 hempje gekocht van zijde, en het viel me al op hoe lekker die zat, hoe mooi hij bleef in de was en vooral.. hoe mooi mijn decolete hierdoor uitkwam. Gisteren in het winkelcentrum liep ik langs de winkel waar ik hem gekocht had. En kreeg een ingeving.. Ik wilde nog wat van die hempjes. Ze waren wel duur, maar wat is duur. Ik,..mijn decolete is het waard om geaccentueerd te worden dus waarom zou ik me er dan druk over maken dat ze 30 euro kosten inplaats van de 10 euro die ik er normaal gesproken voor over zou hebben.. Ik ben het waard om dat er aan uit te geven!
Mijn haar, blond, a real natural!! geholpen met een beetje chemicalien nog mooier en glanzender te maken, en met behulp van mijn fohn in het bezit van een paar sierlijke krullen! Mijn haar is het waard om in de ochtend een paar minuten eerder voor op te staan! IK ben het waard om daar iets eerder voor op te staan!
Vrienden heb je omdat je ze waardeerd, je geeft ze aandacht en brengt tijd met ze door omdat je ze dat waard vind. Waarom heb ik dan de afgelopen jaren mezelf die tijd en aandacht niet gegeven die ik waard ben! Als ik een uur met een dinnetje aan de telefoon kan zitten. Of een hele avond met vrienden door kan brengen, waarom kan ik dan niet wat tijd spenderen om mijn eigen waardevolle zaken naar voren te brengen! Als mijn vrienden en vriendinnen dat waard zijn dan ben ik dat zelf ook! Vanmorgen een zelfde pak aan als vorige week, echter nu trok ik hem met een ander gevoel aan! Een mooi wit setje er onder, een crème kleurig hempje en ik bekeek mezelf eens goed. En zag toen wat ik nog niet eerder had gezien. Door dat ik op mijn wijze aandacht vestigde op de zaken die ik het waard vond leken de zaken die ik voorheen als negatief bestempelde en die voor mij de boventoon voerden weg te vallen, ze leken minder aanwezig. Omdat ik die zaken minder waard vind.. die doen er niet zo toe! Ik nam in de badkamer de tijd mijn haar te fohnen en mijn make up zorgvuldig aan te brengen. Op de eye-liner na heb ik daar niets aan veranderd, echter breng ik het nu aan om iets te accentueren, niet om te camoufleren want dat is mijn gezicht waard! Ik ben het waard! Ondanks de sneeuw toch laarzen met hoge hakken aan. En vanmorgen toen ik in de spiegel keek, voelde ik me sexy! In ene drong het tot me door.. Ik ben sexy! En waarom nu dan wel?? het pak had ik al een tijd.. dat kon het niet zijn. En dat hempje, tja deze was wel van mooie zijde. Maar het is maar een hempje. Het setje eronder heb ik ondertussen al een maand of 7 dus dat was het ook niet. Nee.. het was hoe ik het mezelf waard vond!
Altijd voelde ik me ongemakkelijk als mensen naar me keken, waarom kijken ze, wat is er mis, doe ik iets verkeerd, zit er iets fout, staat iets me niet, wat denken ze... maar weet je. Het is fijn als mensen naar me kijken. Blijkbaar ben ik het bekijken waard! En als mensen niet kijken PRIMA! Smaken verschillen. :)
Vanmorgen was het blijkbaar ook anderen duidelijk dat ik iets anders uitstraalde dan normaal, binnen 10 minuten op het werk had ik al 3 opmerkingen te pakken, Wat zie je er leuk uit vandaag! Woei!! Ik ben het waard om zo'n opmerking te maken. En dan maakt het niet uit of het een man of vrouw is die het zegt. Zij vinden het waard om mij zo'n opmerking te geven. Ik ben het waard zo'n opmerking te krijgen!!
En dat is dus sexy zijn. Dat is wat mensen bedoelen als ze zeggen “sexy straal je uit” Sexy zijn is niet zomaar iets aantrekken, sexy zijn is aandacht aan jezelf besteden. Jezelf waardevol vinden. Vinden dat je er mag zijn!
Ik ben er nog niet, het moet een gewoonte worden om tijd voor jezelf te maken, om jezelf complimentjes te geven. Het moet geen “moeite” meer zijn het moet als vanzelf gaan.. en je altijd bewust zijn van wat je uit wilt stralen. Ik heb de eerste stappen gezet, en ben me bewust geworden van wat ik met mezelf kan doen. Er zullen nog vele stappen volgen.. Maar ik ben het waard om die stappen te zetten!
Abonneren op:
Posts (Atom)